S. Hieronymi, presbyteri et Ecclesiae doctoris

Як жа добра вызнаваць Госпада *
і сьпяваць псальмы імю Твайму, Найвышэйшы!

Раніцай абвяшчаць Тваю міласэрнасьць, *
і праўду Тваю — уначы.

На дзесяціструнным, і на гусьлях, *
са сьпевам пад цытру.

Бо пацешыў Ты мяне, Госпадзе, Сваім стварэньнем, *
і я буду радавацца справам рук Тваіх.

Якія ж велічныя справы Твае, Госпадзе: *
надзвычай глыбокімі сталіся задумы Твае!

Неразумны чалавек не спазнае *
і бязглузды не зразумее гэтага.

Няхай грэшныя разрастуцца, як трава, †
і будуць квітнець усе тыя, што чыняць несправядлівасьць, *
аднак гэта будзе ім на згубу на векі вечныя;

Як жа добра вызнаваць Госпада *
і сьпяваць псальмы імю Твайму, Найвышэйшы!

Захавай мяне, Божа, *
бо я на Цябе спадзяюся.

Сказаў я Госпаду: «Ты — Госпад мой, *
няма для мяне дабра без Цябе».

Госпад — доля спадчыны маёй і келіха майго: *
Ты той, Хто трымае лёс мой.

Межы мае выпалі ў месцах прыемных, *
і спадчына мая — выдатная для мяне.

Ставіў я Госпада перад вачамі маімі заўсёды; *
калі Ён праваруч мяне, нічога не баюся.

Дзеля таго ўзрадавалася сэрца маё і ўзьвесялілася душа мая; *
звыш таго, і цела маё супакоіцца ў спадзяваньні.

Бо не пакінеш душы маёй у пекле *
ды не дасі сьвятому Твайму ўбачыць парахненьне.