Сьв. Станіслава ад Ісуса і Марыі Папчынскага, прэзьбітэра

Дабрашчасныя — беззаганныя ў дарозе, *
што ходзяць у законе Гасподнім.

Дабрашчасныя — хто прымае сьведчаньні Ягоныя, *
хто ўсім сэрцам шукае Яго!

Яны крыўды ня чыняць, *
ходзяць шляхамі Ягонымі.

Куды пайду ад Духа Твайго, *
ад аблічча Твайго куды ўцяку?

Ці на неба ўзыду — Ты там; *
ці сыду ў апраметную — і там Ты.

Дабраславёны Ты, Госпадзе! *
навучы мяне пастановам Тваім.

Вуснамі маімі абвяшчаў я *
ўсе суды Тваіх вуснаў.

На шляху Тваіх сьведчаньняў я радуюся, *
як у кожным багацьці.

Пра запаведзі Твае разважаю, *
і гляджу на шляхі Твае.

Якія ж велічныя справы Твае, Госпадзе: *
надзвычай глыбокімі сталіся задумы Твае!

Неразумны чалавек не спазнае *
і бязглузды не зразумее гэтага.

Няхай грэшныя разрастуцца, як трава, †
і будуць квітнець усе тыя, што чыняць несправядлівасьць, *
аднак гэта будзе ім на згубу на векі вечныя;

а Ты, Госпадзе, *
вечна Найвышэйшы.

Бо вось, непрыяцелі Твае, Госпадзе, †
бо вось, непрыяцелі Твае загінуць *
і расьцярушацца ўсе, што чыняць несправядлівасьць.

Калі будзеце захоўваць Мае запаведзі, *
застанецеся ў любові Маёй,

як і Я захаваў запаведзі Айца Майго *
і застаюся ў Ягонай любові.