II Нядзеля Адвэнту

Пастыр Ізраілеў! паслухай; *
Ты, што водзіш, як авечак, Язэпа,

і сядзіш на хэрувімах, акажы Сябе. †
Перад Яфрэмам і Веньямінам і Манасіем *
абудзі сілу Тваю і прыйдзі выратаваць нас.

Божа! навярні нас; *
няхай зазьзяе аблічча Тваё, і ўратуемся!

Госпадзе, Божа сіл! *
дакуль будзеш гнеўны да малітваў народу Твайго?

Ты накарміў іх хлебам сьлёзным, *
і напаіў іх сьлязьмі, у вялікай меры,

паклаў нас супярэчкаю нашым суседзям, *
і ворагі нашыя зьдзекуюцца.

Госпадзе! Ты ўмілажаліўся зь зямлі Тваёй, *
вярнуў палон Якаваў;

беззаконьне народу Твайго дараваў, *
усе грахі ягоныя пакрыў,

гнеў Твой увесь суняў, *
усе грахі ягоныя пакрыў,

Узнаві нас, Божа ратунку нашага, *
і спыні абуранасьць Тваю намі.

Няўжо вечна будзеш гневацца на нас, *
і пашырыш Твой гнеў з роду ў род?

Паслухаю, што скажа Гасподзь Бог. †
Ён скажа мір народу Свайму і выбранцам Сваім; *
і няхай не ўпадуць яны зноў у неразважлівасьць.

Сапраўды, выратаваньне Ягонае блізкае тым, хто баіцца Яго, *
каб слава Ягоная жыла ў нашай зямлі.

Вернасьць і мілата сустрэнуцца, *
справядлівасьць і мір пацалуюцца;

зь зямлі вернасьць вырасьце, *
а справядлівасьць прыхіліцца зь неба;

і Гасподзь дабрадзенства ўдзеліць, *
і ўродзіць зямля наша плод свой;

прад Ім справядлівасьць пойдзе, *
і дарогу нам вызначыць крокам Ягоным.

Хвалі, Ерусаліме, Госпада; *
хвалі, Сіёне, Бога твайго,

бо Ён мацуе завалы ў брамах тваіх, *
дабраслаўляе сыноў тваіх сярод неба;

сьцьвярджае ў межах тваіх спакой; *
тлушчам пшаніцы корміць цябе,

пасылае слова Сваё на зямлю; *
хутка цячэ слова Ягонае,

дае сьнег, як хвалю; *
сыпле іней, як попел;

кідае град Свой кавалкамі; *
перад марозам Ягоным хто выстаіць?

Пашле слова Сваё, і ўсё растае; *
падзьме ветрам Сваім, і пацякуць воды.

Ён абвясьціў слова Сваё Якаву, *
пастановы Свае і суды Свае Ізраілю.

Не зрабіў Ён таго ніякаму іншаму народу, *
і судоў Ягоных яны ня ведаюць