Госпада нашага Ісуса Хрыста, Цара Сусьвету

Божа! даруй цару Твой суд *
і сыну цара Тваю праўду,

няхай судзіць людзей Тваіх справядліва *
і ўбогіх Тваіх на судзе;

няхай прынясуць горы мір людзям *
і пагоркі праўду;

няхай судзіць убогіх народу, †
няхай выратуе сыноў убогага, *
і суйме прыгнятальніка, —

і будуць баяцца Цябе, пакуль будуць сонца і месяц, *
у роды родаў.

Ён сыдзе, як дождж на скошаны луг, *
як кроплі, што арашаюць зямлю;

У дні ягоныя праведнік будзе цьвісьці, *
і будзе вялікі спакой, пакуль ня спыніцца месяц:

Навошта бунтуюць народы, *
і намышляюць плямёны марнае?

Паўстаюць зямныя цары, †
і ўмаўляюцца разам князі супраць Госпада *
і супраць Памазанца Ягонага:

«Парвёмце ж іхнія кайданы *
і скінем зь сябе іхнія аковы».

Той, Хто ў нябёсах жыве, пасьмяецца, *
Гасподзь паганьбіць іх.

Тады Ён у гневе Сваім скажа ім, *
і лютасьцю Сваёй іх настрашыць;

«Я памазаў Цара Майго над Сіёнам, *
сьвятою гарою Маёю.»

Я абвяшчу пастанову: †
Гасподзь сказаў Мне: «Ты Сын Мой; *
Я сёньня Цябе спарадзіў;

Ты паб’еш іх жалезным жазлом, *
патаўчэш іх, як посуд ганчарны».

Хваліць буду Цябе, Божа мой, Цару мой, *
і дабраслаўляць імя Тваё векі вечныя.

Я буду разважаць пра высокую славу велічы Тваёй*
і пра дзівосныя дзеі Твае.

Буду казаць пра моц страшных дзеяў Тваіх, *
і я буду абвяшчаць веліч Тваю.

Хай славяць Цябе, Госпадзе, усе дзеі Твае, *
і хай дабраслаўляюць Цябе сьвятыя Твае;

хай прапаведуюць славу царства Твайго *
і распавядаюць пра магутнасьць Тваю,

каб перадаць сынам чалавечым пра моц Тваю *
і пра слаўную веліч царства Твайго.

Царства Тваё — царства ўсіх вякоў, *
і валадарства Тваё — ва ўсе роды.

Вочы ўсіх спадзяюцца на Цябе, *
і Ты даеш ім ежу сваім часам;

адкрываеш руку Тваю *
і корміш усіх жывых па добрай волі.